دوشیزه ترین نگاه

چون سنگی می کشم به پشتم خود را 

پنهان دارم میان مشتم خود را 

همواره تو را درون خود حس کردم 

این است که تا حال نکشتم خود را!

پارسا همت 

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

بر کتف من این شکسته کوهی است عظیم 

بر کوه عظیم کردگاری است رحیم! 

حاشا که نخواستم بر این سفره ی چرم

با دیاری شوم در این سهم سهیم!

پارسا همت 

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

قاصد خبر آورد تبر می آرند 

از آن همه تن گردن و سر می آرند

انگشت فرو نشانده در کاسه ی چشم

آنگاه هرآنچه هست در می آرند!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه