رباعی 17

روزی که خدا خاک مرا گل می کرد

پا تا سر قامت مرا دل می کرد

آنگاه که می سرشت از اشک تو را

چشمان مرا چه نرم محمل می کرد!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه